| |
Ταραξάκο
| Το ταραξάκο είναι γνωστό και ως “δόντι του λιονταριού” (οι Άγγλοι το αποκαλούν dandelion) εξαιτίας των οδοντωτών φύλλων του. Στην Κρήτη λόγω της πικρής γεύσης του το ονομάζουν αγριοράδικο ή πικραλίδα. |
|
Φυτρώνει στους αγρούς και τους κήπους αλλά και σε ορεινές περιοχές και το κίτρινο λουλούδι του μοιάζει πολύ με μικρή μαργαρίτα. Έχει ρίζα χοντρή πασσαλώδη από την οποία παλαιότερα αφού την κονιορτοποιούσαν παρασκεύαζαν ένα είδος αφεψήματος παρόμοιο του καφέ. Στην Ελλάδα τα νεαρά πικρά φύλλα του τρώγονται σαν σαλάτα κρύα ή ζεστή, αφού τα βράσουν, με λίγο χυμό λεμονιού και ελαιολάδου.
Τα ξερά φύλλα χρησιμοποιούνται για την παρασκευή αφεψήματος αναλόγου προς το τσάι. Τα ταραξάκο θεωρείται ένα από τα πολυτιμότερα φαρμακευτικά φυτά. Όπως όλα τα πικρά χόρτα, το ταραξάκο διεγείρει τις εκκρίσεις της χολής, τονώνει τις λειτουργίες του ήπατος, καταπολεμά τη δυσκοιλιότητα και την αύξηση της χοληστερίνης. Είναι επίσης διουρητικό, καταπολεμά την κατακράτηση υγρών, τις πέτρες στα νεφρά και την ουροδόχο κύστη. Επειδή περιέχει μεταλλικά στοιχεία κι έχει αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, το ταραξάκο είναι εξαιρετικό φάρμακο προληπτικό και θεραπευτικό συγχρόνως, κατά των ρευματισμών και της αδυναμίας.
 |
Ένα ενδιαφέρον χαρακτηριστικό του ταράξακο, είναι το φαινόμενο της απομιξίας, δηλαδή της ανάπτυξης σπερμάτων χωρίς να έχει προηγηθεί γονιμοποίηση. |
Πηγές:
1) Προέλευση και χρήση των αρωματικών φυτών, βοτάνων και μπαχαρικών στη ζωή μας, Σαββάκης Δ. Μιχαήλ
2) Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα
3) Αγριολούλουδα της Κρήτης, Γεωργίου Σφήκα
