Ο Αετός – Βιτσίλα έχει μήκος σώματος όταν κάθεται 0,95 μ. και άνοιγμα πτερύγων όταν πετά πάνω από 2,27 μ. Έχει καστανόμαυρο χρώμα ο ενήλικας, και μερικά καλυπτήρια φτερά στους ώμους άσπρα σε σχήμα V. Σε πτήση κρατά την ουρά κλειστή και τις φτερούγες επίπεδες έτσι ώστε να παίρνει το σχήμα σταυρού. Έχει ράμφος κυρτό και νύχια γαμψά, και τα δύο με τεράστια δύναμη και σκληρότητα. Πνίγει τη λεία του ακαριαία μ’ αυτά και σπάει κόκαλα.

Η τροφή του είναι πουλιά και μικρά θηλαστικά. Όταν πεινά επιτίθεται και σε μεγάλα τετράποδα, σε άλογα, γαϊδούρια, βόδια, κατσίκες. Ορμά και κάθεται στο σβέρκο του ζώου, καρφώνει τα γαμψά του νύχια στο κρέας, με τις τεράστιες φτερούγες του το κτυπά στο μέτωπο και στα μάτια, του κρύβει την ορατότητα, το κτυπά στο κρανίο με το δυνατό και κυρτό ράμφος του, με αποτέλεσμα το ζώο να τρελαίνεται από τους πόνους, να γκρεμίζεται και στο τέλος να το τρωει. Κυνηγά λαγούς, που οι καημένοι παραλύουν από το φόβο τους και ακινητοποιούνται κάτω από τους θάμνους, ενώ όταν τους κυνηγά σκύλος τρέχουν να σωθούν. Όταν ο λαγός αντιληφθεί τον ίσκιο του Αετού – Βιτσίλα δεν τολμά να τρέξει και τότε τον αρπάζει στον αέρα.

Είναι τρομερός στα κοπάδια. Αποδεκατίζει τα αρνιά και τα κατσίκια. Όταν “γλυκαθεί” σ’ ένα κοπάδι γίνεται τρομερός εχθρός. Μπήγοντας τα νύχια του στο σώμα του μικρού το σηκώνει ψηλά στον αέρα και το μεταφέρει μακριά στη φωλιά του ή σε κάποιο ύψωμα, όπου το τρωει.

Το βάρος του αετού-βιτσίλα είναι 7-10 κιλά. Η λεία του πρέπει να είναι ελαφρότερη από 7 κιλά, γιατί αλλιώς δυσκολεύεται στην αρπαγή της. Από τα περίχειλα των φαραγγιών εύκολα αρπάζει τα αρνιά.

Οι βοσκοί τον θεωρούν μεγάλο εχθρό τους και τον κυνηγούν κυρίως με πολεμικά όπλα που κι αυτά δεν τα φοβάται πολύ.

Ο αετός-βιτσίλα κατασκευάζει στην περιφέρειά του 2-3 μεγάλες φωλιές ως 2 μέτρα διάμετρο, που τις χρησιμοποιεί εναλλακτικά κάθε χρόνο, ψηλά στα απάτητα βράχια. Στα τέλη του Φλεβάρη γεννά 2-3 αυγά, επωάζει 2 και μεγαλώνει 1 νεοσσό.

Τα κλωσάει κυρίως το θηλυκό για 40-45 μέρες. Το αρσενικό, στοργικά της κουβαλάει την τροφή. Τα μικρά φεύγουν από τη φωλιά σε ηλικία περίπου 2 μηνών. Εξαρτώνται από τους γονείς τους 2-3 εβδομάδες. Στο διάστημα αυτό μαθαίνουν να κυνηγούν.

Είναι μονογαμικό πουλί και ζευγαρώνει δια βίου. Δεν δέχεται στην επικράτεια του άλλο ζευγάρι.

Έχει ευρύ διαιτολόγιο, δείχνει προτίμηση στα τρωκτικά. Τρέφεται επίσης με πουλιά, ερπετά, συχνά Δε κλέβει τη λεία άλλων αρπακτικών. Ποτέ σχεδόν δεν τρωει ψοφίμι. Τα αετόπουλα τρέφονται στην αρχή από τους γονείς τους με τροφές που τις έχουν μαλακώσει μέσα στον πρόλοβο τους. Στον πρόλοβο ο αετός έχει την ικανότητα να ξεχωρίζει τα φτερά και τα άλλα περιττά στοιχεία της τροφής και τα αποβάλλει με εμετό. Στους νεοσσούς δίνει την καλή τροφή, πάλι σαν εμετό. Όταν η λεία των αετών είναι χελώνα την ανυψώνει, τη ρίχνει, κατακερματίζεται στα βράχια και ακολούθως την καταβροχθίζει άνετα.

Όταν κινδυνεύει σπάνια επιτίθεται στον άνθρωπο. Μερικές φορές, όταν τα στριφτά νύχια του, που έχουν μήκος 10 πόντους αγκιστρωθούν στις σάρκες μεγάλου ζώου, το οποίο δεν μπορεί να ανυψώσει, τότε παγιδεύεται.

Ο αετός – βιτσίλα υπάρχει σε πληθυσμό στα Λευκά όρη και στο φαράγγι της Σαμαριάς. Χρειάζεται όμως απογραφή του πληθυσμού και προστατευτικά μέτρα.

Ο αετός ζει ως 100 χρόνια. Όταν γεράσει η μύτη του κυρτώνει τόσο πολύ που δεν μπορεί να φαει και τελικά πεθαίνει από πείνα.