Ο δίκταμος φυτρώνει άφθονος στις απότομες πλαγιές του Αγιερινιώτικου φαραγγιού, καθώς και στα γκρεμνά πάνω από το χωριό Κουστογέρακο, που βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή του φαραγγιού ακόμη και στους βράχους της παραλίας της πανέμορφης Σούγιας που είναι και το τέλος αυτής της χαράδρας.

Η συλλογή του είναι δουλειά επικίνδυνη και γίνεται κυρίως τον Αύγουστο που είναι ανθισμένος από ανθρώπους που έχουν εξοικειωθεί στην αναρρίχηση με σκοινιά. Λόγω αυτής της επικινδυνότητας πήρε και το όνομα "έρωντας", γιατί πρέπει να 'χει κανείς το πάθος του έρωτα για ν' αποφασίσει να διακινδυνέψει τη ζωή του για να το μαζέψει. Η συλλογή του γινόταν και γίνεται με σκοπό το εμπόριο, τόσο εντός Ελλάδας, όσο και στο εξωτερικό. Σήμερα ο άγριος δίκταμος δεν επαρκεί για τι ανάγκες του εμπορίου γι' αυτό καλλιεργείται όχι μόνο στην Κρήτη, αλλά και στην Αλγερία , την Γαλλία κ.α. Το αιθέριο έλαιο του δίκταμου χρησιμεύει στην αρωματοποιία και για τον αρωματισμό διαφόρων ποτών, ιδίως του βερμούτ.

Οι θαυματουργικές του ιδιότητες αναφέρονται από πολλούς αρχαίους συγγραφείς όπως είναι ο Όμηρος, ο Αριστοτέλης, ο Ευριπίδης, ο Θεόφραστος, ο Βιργίλιος, ο Πλούταρχος, ο Διοσκουρίδης, ο Γαληνός κ.α

Το αναφέρουν σαν αποτελεσματικό στις παθήσεις των νεφρών, των εντέρων για τις δηλητηριάσεις κ.α., κάτι που έχει εξακριβωθεί από τους σύγχρονους μελετητές, γι' αυτό στην Κρήτη συνηθίζουν να το προσφέρουν σαν ρόφημα.

Κατά την μυθολογία ήταν αφιερωμένος στη θεά Άρτεμη γιατί βοηθούσε , όπως κι εκείνη στον τοκετό. Για τον ίδιο λόγο οι αρχαίοι παρίσταναν το άγαλμα της θεάς με στεφάνι από δίκταμο.

Οι παλαιότεροι το χρησιμοποιούσαν με τη μορφή καταπλάσματος σαν αιμοστατικό και επουλωτικό, γι' αυτό ακούγεται και με το όνομα σταματόχορτο. Διηγούνται ιστορίες γι' αγρίμια, που λαβωμένα από ία βέλη κυνηγών, έτρωγαν δίκταμο κι η ακίδα του βέλους έπεφτε από το σώμα τους.